System plików można sobie wyobrazić jako drzewo, którego korzeniem jest /. /dev, /usr i inne podkatalogi katalogu głównego są gałęziami, z których mogą wyrastać kolejne gałęzie, na przykład /usr/local, itd.
Jest kilka powodów, dla których warto jest trzymać niektóre katalogi w oddzielnych systemach plików. W katalogu /var znajdują się podkatalogi log/ i spool/ oraz rozmaite pliki tymczasowe, z tego powodu może się on zapełnić. Zapełnienie głównego systemu plików jest raczej niepożądane, więc często zaleca się oddzielenie /var od /.
Często niektóre katalogi umieszczane są na odrębnych systemach plików ze względu na to, że znajdują się na osobnych dyskach fizycznych lub dyskach wirtualnych, jak na przykład pliki udostępniane poprzez Network File System lub napędy CDROM.
Systemy plików wymienione w pliku /etc/fstab są
automatycznie montowane podczas ładowania systemu (prócz
oznaczonych opcją noauto)./para>
Wpisy w pliku /etc/fstab są następującej postaci:
urządzenie /punkt-montowania typ opcje archiwizacja nr-przebiegu
Nazwa pliku urządzenia (istniejącego), zgodnie z opisem w Sekcja 17.2.
Katalog (istniejący), w którym system plików ma być zamontowany.
Typ systemu plików przekazywany poleceniu mount(8). We FreeBSD domyślnie jest to ufs.
Pierwszą opcją jest rw, jeśli w systemie plików ma być
możliwy odczyt i zapis, albo ro, jeżeli dozwolony ma być
tylko odczyt. W następnej kolejności podawane są inne opcje. Często stosowana jest opcja
noauto, która zapobiega automatycznemu montowaniu systemu
plików podczas uruchamiania systemu. Pozostałe opcje opisane są w dokumentacji systemowej
mount(8).
Na podstawie tej informacji program dump(8) stwierdza, które systemy plików mają być archiwizowane. Jeśli pole to zostanie pominięte, domyślnie przyjmowana jest wartość zero.
Na podstawie tego pola wyznaczana jest kolejność, w jakiej systemy plików poddawane są sprawdzaniu. Systemy plików, które nie mają być sprawdzane, powinny mieć nr-przebiegu ustawiony na zero. Główny system plików (powinien być sprawdzony jako pierwszy) powinien mieć nr-przebiegu o wartości jeden, a inne systemy plików powinny mieć wpisaną wartość większą od jednego. Jeśli dwa lub więcej systemów plików będzie miało taki sam nr-przebiegu, wówczas fsck(8), o ile będzie to możliwe, podejmie próbę równoległego sprawdzenia tych systemów plików.
Więcej informacji o formacie pliku /etc/fstab oraz definiowanych w nim opcji dostępnych w podręczniku systemowym fstab(5)
Polecenie mount(8) jest głównym poleceniem używanym do montowania systemów plików.
W najprostszej postaci, używa się go następująco:
Polecenie to ma mnóstwo opcji wymienionych w dokumentacji systemowej mount(8). Do najczęściej stosowanych należą:
Opcje montowania
-aMontowanie wszystkich systemów plików wymienionych w /etc/fstab. Nie są montowane systemy plików z opcją
“noauto” oraz wykluczone przez opcję -t, jak
również systemy plików już zamontowane.
-dWykonanie wszystkiego, oprócz faktycznego wywołania funkcji systemowej montowania. W
połączeniu z opcją -v można w ten sposób sprawdzić, co tak
naprawdę mount(8) stara się
zrobić.
-fWymuszenie montowania nieuporządkowanego systemu plików (niebezpieczne), lub wymuszenie odebrania prawa do zapisu przy zmianie trybu montowania systemu plików z trybu “odczyt i zapis” na “tylko do odczytu”.
-rMontowanie systemu plików w trybie tylko do odczytu. Taki sam efekt ma zastosowanie
opcji -o z argumentem ro (bądź
rdonly w wersjach FreeBSD wcześniejszych niż 5.2).
-t typMontowanie systemu plików o określonym typie. Przy zastosowaniu opcji -a montowane są tylko systemy plików podanego typu.
Domyślnym typem systemu plików jest “ufs”.
-uUaktualnienie opcji montowania systemu plików.
-vPokazywanie dodatkowych komunikatów.
-wMontowanie w trybie odczytu i zapisu.
Opcji -o towarzyszy lista oddzielonych przecinkami
parametrów, oto niektóre z nich:
Ignorowanie obecnych w systemie plików urządzeń specjalnych. Przydatna opcja, jeśli chodzi o bezpieczeństwo.
Wyłączenie uruchamiania programów wykonywalnych na systemie plików. Również służy bezpieczeństwu.
Ignorowanie bitów setuid i setgid w systemie plików. Kolejna opcja służąca bezpieczeństwu.
Poleceniu umount(8) należy podać
jako parametr punkt montowania, nazwę urządzenia bądź opcję -a lub -A.
Każdej z form wywołania polecenia można podać opcję -f,
która nakazuje dokonać bezwarunkowego odmontowania, oraz opcję -v, powodującą wypisywanie dodatkowych komunikatów. Należy mieć na
uwadze, że raczej nie zaleca się korzystania z -f.
Bezwarunkowe odmontowywanie systemu plików może doprowadzić do awarii systemu lub
uszkodzenia danych znajdujących się w danym systemie plików.
Opcje -a oraz -A służą do
odmontowania wszystkich zamontowanych systemów plików, lub systemów plików wybranych
typów, określonych w opcji -t. Opcja -A nie dokonuje próby odmontowania głównego systemu plików.
| Poprzedni | Spis treści | Następny |
| Organizacja dysku | Początek rozdziału | Procesy |
Ten i inne dokumenty można pobrać z ftp://ftp.FreeBSD.org/pub/FreeBSD/doc/.
W przypadku pytań o FreeBSD prosimy przeczytać dostępną dokumentację przed kontaktem z <questions@FreeBSD.org>.
W sprawie zapytań o tę dokumentację prosimy o kontakt z <doc@FreeBSD.org>.